محمدبن علیبن ابیطالب، مشهور به محمدبن الحنفیه، بهطور ناخواسته تبدیل به شخصیت محوری شماری از فرقههای غالیانه و افراطی از تشیع اعتدالی شده است. نخستین این فرقهها، فرقهی کیسانیه است. فرقههای بعدی از این فرقه در مسایل عقیدتی الگو گرفتهاند. آثار منظوم و منثور متعددی دربارهی سرگذشت داستانی محمدبن حنفیه در دست است که با عنوان کلی جنگنامههای محمد حنفیه شناخته میشوند. نسخههای خطی این آثار بسیار متأخرند و حتی قراین موجود در متن آنها نیز از روزگار صفوی فراتر نمیرود. با توجه به این نکته و نیز تحولهای فرهنگی عصر صفوی، بهگمان پژوهشگران، شکلگیری و رواج این گونه آثار معمولاً در عصر صفوی بوده است. با این حال، در متون تاریخیِ فرقهنگاری و ادبی کهن، شواهد و منقولاتی دیده میشود که پیشینهی داستانهای محمد حنفیه را به چند سده پیش از صفویان میرساند. جستار حاضر در پی بررسی این شواهد و دیرینگی آنها خواهد بود. به نظر نویسندگان دستاورد فعالیت فرقههای غلات، در پیوند آنها با فرهنگ و ادبیات عامیانه مشخص میشود.
64